55-plussers, mantelzorgers en omscholers in de kou door nieuwe werkloosheidsregels
De regering-De Wever wil de werkloosheidsuitkering beperken in de tijd. Het Vlaams Belang is al jaren voorstander van een beperking, maar waarschuwt dat deze maatregel in zijn huidige vorm desastreuze gevolgen zal hebben voor duizenden Vlamingen. “Wat op tafel ligt, is geen activeringsbeleid, maar pure afbraakpolitiek”, aldus Kamerlid Kurt Moons. “Bijna 50.000 Belgen van 55 jaar en ouder dreigen hun uitkering te verliezen, simpelweg omdat ze geen 30 jaar gewerkt hebben. Voor velen van hen betekent dat een directe val in de armoede.” Kurt Moons zal minister van werk Clarinval (MR) daar vanmiddag dan ook over ondervragen.
De regering lijkt ervan uit te gaan dat deze oudere werklozen plots allemaal een job zullen vinden, maar de realiteit is anders. Jongere, goedkopere kandidaten krijgen steevast de voorkeur op de arbeidsmarkt. “Er zijn simpelweg niet genoeg jobs en zeker niet voor 55-plussers. Dat de regering doet alsof dit allemaal vanzelf zal oplossen, is ronduit wereldvreemd”, vervolgt Moons.
“Dit is geen beleid, maar besparingsdrang op de kap van de zwaksten”
Ook mensen die zich willen omscholen naar knelpuntberoepen worden getroffen. Enkel wie kiest voor een zorgopleiding mag zijn uitkering behouden. Omscholers tot leerkracht, sociaal werker of andere maatschappelijke sleutelberoepen vallen uit de boot. “Wie stopt met werken om zich te heroriënteren naar zo’n beroep, zal nu ook nog eens zonder inkomen vallen. Dat is niet activerend, dat is ontmoedigend”, aldus nog het Kamerlid.
Tot slot viseert de maatregel ook mantelzorgers die thuis voor een ernstig ziek familielid zorgen. “Zij doen het werk van een verzorgingstehuis, maar worden afgescheept met 390 euro per maand. Dat is onmenselijk”, zegt Moons. Het Vlaams Belang pleit voor een gelijkschakeling van de mantelzorgvergoeding met de gewone werkloosheidsuitkering. “Een degelijk activeringsbeleid vergt begeleiding, opleiding én maatwerk. Wat de regering nu doet, is mensen over één kam scheren, zonder inzicht in de gevolgen. Dat is geen beleid, dat is besparingsdrang op kap van de zwaksten”, besluit Moons.
