Persberichten
donderdag, 06 apr 2023

België blijft place to be voor buitenlandse steuntrekkers

De federale overheid keerde in 2022 meer dan 1,25 miljard euro uit aan leeflonen. Daarvan ging 40 procent naar vreemdelingen. “Feit is hoe dan ook dat vreemdelingen disproportioneel sterk in de statistieken vertegenwoordigd zijn”, zegt Kamerlid voor het Vlaams Belang Ellen Samyn. “Hoe men het ook draait of keert: massamigratie is niet combineerbaar met een verzorgingsstaat.”

Vorig jaar keerde de federale overheid meer dan 1,25 miljard euro uit aan leeflonen (1.255.974 om precies te zijn). Dat blijkt uit nieuwe cijfers die Vlaams Belang-Kamerlid Ellen Samyn opvroeg bij minister van Pensioenen Karine Lalieux (PS). Van dat bedrag gaat liefst 40 procent naar vreemdelingen; goed voor een bedrag van afgerond 503 miljoen euro (502.952.901). Het gros van die som gaat naar niet-EU-burgers, die immers goed zijn voor 31 procent van het totale bedrag dat aan leeflonen wordt uitgekeerd. Kostprijs voor de belastingbetaler: 390.552.403 euro. Onderdanen van EU-lidstaten die hier wonen, tekenen voor 9 procent (112.490.498 euro). Brussel en Wallonië spannen bovendien andermaal de kroon. In 2022 woonde ongeveer 28 procent van de leefloontrekkers in Vlaanderen. Bijna driekwart (72 procent) van het aantal steuntrekkers woonde daarentegen in Wallonië en Brussel, terwijl beide gewesten samen goed zijn voor hooguit 42 procent van het totale Belgische bevolkingsaantal.

30 procent van alle leefloontrekkers zijn vreemdelingen, terwijl zij slechts 13 procent van de bevolking uitmaken

“Feit is hoe dan ook dat vreemdelingen, in de meest strikte zin van het woord, disproportioneel sterk in de statistieken vertegenwoordigd zijn”, zegt Samyn. “Terwijl zij ‘slechts’ 13 procent van de bevolking uitmaken, leveren zij wel 32 procent van het aantal leefloontrekkers en zijn ze goed voor maar liefst 40 procent van het totale leefloonbudget.”

Een blik op zowat alle relevante statistieken, of het nu gaat over leeflonen, (in)activiteit op de arbeidsmarkt of over werkloosheid, toont aan dat de ongebreidelde immigratie die we vandaag ondergaan er helemaal niet voor zal zorgen dat ons sociaal systeem morgen betaalbaar blijft. “Wel integendeel, ze legt er in toenemende mate een hypotheek op”, besluit Samyn. “Hoe men het ook draait of keert: massamigratie is niet combineerbaar met een verzorgingsstaat. Dit land moet eindelijk stoppen om – ook in de meest letterlijke betekenis van het woord – het OCMW voor heel de wereld te spelen.”