Bijzondere Congocommissie: dankzij Vlaams Belang geen herstelbetalingen

Wat betreft het luik ‘Geschiedenis en Onderzoek’ stelt het Vlaams Belang dat multidisciplinair onderzoek rond het koloniaal verleden alleen tot een volwaardige kijk kan komen wanneer ook de dekolonisatieperiode, het lot van de Belgische kolonialen en de post-koloniale periode worden belicht. “We passen voor en verplichting voor de universiteiten om het academisch personeel ‘diverser en inclusiever’ te maken”, aldus Ravyts. “Een grotere diversiteit binnen het personeel kan er alleen komen door een natuurlijk proces en niet door een geforceerde, politiek opgelegde oefening.”

Het Vlaams Belang verzet zich tegen de aanbevelingen rond de symbolische, maar ook heel concrete herstelmaatregelen rond de figuur van Patrice Lumumba. “Lumumba is een historisch personage uit de dekolonisatieperiode van de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw, die heel sterk werd gekarakteriseerd door de ‘Koude Oorlog’”, vult Kamerlid Annick Ponthier (Vlaams Belang) aan. “Uiteraard moet de rol van de Belgische overheid bij de politiek gemotiveerde moord op die man tot op het bot worden onderzocht. Maar wij gaan niet mee in een heiligverklaring van deze politicus, iets waarover binnen de Congolese bevolking minder eensgezindheid bestaat dan dat men doet vermoeden.”

“Vlamingen culpabiliseren voor het koloniaal verleden is zinloos en volkomen onterecht”

“Het luik ‘Herstel’ bulkt van de aanbevelingen met een zeer geforceerd karakter”, aldus nog Ponthier. “De etnische afkomst van Belgische burgers wordt om de haverklap als element van positieve discriminatie gehanteerd, waarbij bijvoorbeeld een gratis toegang tot het Afrikamuseum wordt voorgesteld voor personen van Congolese, Burundese of Rwandese afkomst. Dat is pas etnische profilering.”

Het Vlaams Belang gaat tot slot niet mee in het mobiliseren van de volledige Vlaamse samenleving voor een ‘reflectiejaar over het koloniaal verleden’. “Vandaag kampt onze bevolking met veel belangrijkere uitdagingen dan het meestappen in een proces dat leidt tot collectieve schuldgevoelens”, besluit Ravyts. “De Bijzondere Congocommissie werd opgericht in de slipstream van de extreem-linkse Black Lives Matter-beweging. Politieke activisten, gesteund door een aantal politieke partijen, misbruiken er de commotie rond het koloniaal verleden van dit land om een eigen actuele politieke agenda uit te voeren. Dat werd glashelder in het luik ‘Kolonialisme, Racisme en Discriminatie’.”