Dankzij Vlaams Belang wil minister Crucke Diabolotoeslag herbekijken
De aanhoudende inspanningen van het Vlaams Belang om het diabolo-wurgcontract open te breken, kennen resultaat. “Eindelijk lijkt men te erkennen dat de diabolotoeslag, een extra kost die reizigers moeten betalen wanneer ze met de trein naar Brussels Airport – Zaventem, moet worden herbekeken”, zegt Kamerlid Britt Huybrechts, die het dossier meermaals aankaartte. “De trein naar de luchthaven moet opnieuw betaalbaar moet worden.”
Pendelaars en reizigers betaalden in vier jaar tijd liefst 135 miljoen euro aan Diabolotoeslag. Dat bleek al uit cijfers die Huybrechts opvroeg. En voor het eerst komt er nu mogelijk beweging in het dossier: in de commissie Mobiliteit van 22 oktober toonde Crucke zich immers bereid om het Diabolo-contract te herbekijken. “Een opmerkelijke uitspraak”, aldus Huybrechts, “want tot nog toe werd dit 40-jarige PPS-contract beschouwd als onaantastbaar.”
Het beruchte Diabolo-contract werd in 2007 afgesloten door toenmalig minister van Begroting Freya Vandenbossche (Vooruit). Het moest de spoorverbinding tussen Brussels Airport en de lijn Schaarbeek–Mechelen realiseren via een publiek-private samenwerking (PPS) tussen de overheid, Infrabel en het private consortium Northern Diabolo. “In theorie een ‘innovatieve samenwerking’, maar in de praktijk bleek het gewoon een bodemloos vat voor pendelaars, die vandaag bijna 7 euro extra per rit betalen bovenop hun ticket”, stelt Huybrechts. “Tussen 2020 en 2024 hebben de reizigers 135.561.111,41 euro betaald aan de toeslag. Dat geld vloeit rechtstreeks naar Northern Diabolo, dat zo verzekerd blijft van inkomsten, zelfs bij lagere reizigersaantallen. Dit is geen infrastructuurbijdrage, maar pure winstlogica ten koste van de reiziger.”
“De reiziger is geen melkkoe”
Over het precieze contract blijft alles geheim. De PPS-overeenkomst is afgeschermd met vertrouwelijkheidsclausules, waardoor zelfs parlementsleden geen inzage krijgen. Heronderhandelen is bovendien moeilijk, want dat vergt de instemming van alle partijen, en een opzegging zou torenhoge verbrekingsvergoedingen meebrengen. Het contract trad in werking in 2007 en loopt maar liefst 40 jaar, tot 2047. “Maar in de commissie Mobiliteit verklaarde Crucke voor het eerst dat hij de mogelijkheid onderzoekt om het contract te herzien, rekening houdend met de veranderde omstandigheden sinds 2007”, gaat Huybrechts verder. “En dat is een belangrijke doorbraak. Tot nu toe verschuilde elke minister zich achter het argument dat het contract ‘vastligt’. Nu erkent men eindelijk dat dit oneerlijk is en dat er moet worden bekeken hoe we dit kunnen rechtzetten.”
“We moeten gelijk hoe af van dit wurgcontract. De reiziger is geen melkkoe.”, besluit het Kamerlid.“ Verklaren dat het zal worden herbekeken is uiteraard niet voldoende, en we zullen de zaak van dichtbij blijven volgen. Maar alleszins werd in dit dossier aangetoond dat de aanhouder wint, en een volgehouden parlementaire controle duidelijk het verschil kan maken.”
