Lasten op arbeid moeten drastisch omlaag

Nieuwe cijfers van het Europees databureau Eurostat geven nog maar eens aan dat het verschil tussen werken en niet werken is in ons land het kleinste is in heel Europa. Zo gaat een werkloze alleenstaande die in dit land een baan aanneemt, er bijvoorbeeld met slechts zes procent op vooruit. “Dit is een zoveelste bewijs dat België onwerkbaar is geworden”, zegt Kamerlid Hans Verreyt (Vlaams Belang). “De systeempartijen beloven al decennialang dat ze de belastingen op arbeid zullen verlagen, maar falen daar keer op keer in, omdat dit binnen een Belgische context totaal onbetaalbaar is.”

Volgens Eurostat is de werkloosheidsval dus nergens in Europa groter dan in België. Over een werkloosheidsval wordt gesproken wanneer het voor sommige mensen niet interessant is om uit de werkloosheid te treden, omdat hun nettoloon nauwelijks hoger zou liggen dan hun uitkering. In dit verband stelt de Gentse arbeidseconoom Stijn Baert dat de Vivaldi-regering voor een steeds maar kleiner verschil tussen werken en niet werken heeft gezorgd. Hij wijst erop dat waar minimumpensioenen, leeflonen en werkloosheidsuitkeringen extra werden verhoogd, dit niet gebeurde voor de lonen.

“Vivaldi diende steeds de Waalse belangen”

Volgens Verreyt zijn deze beleidskeuzes absoluut geen toeval: “Van bij haar aantreden heeft Vivaldi vrijwel uitsluitend de belangen van de PS gediend. Het echte machtscentrum van de federale regering, die aan Vlaamse kant niet eens een meerderheid heeft, ligt in de PS-bastions Luik, Bergen en Charleroi. En niet toevallig zijn dat de regio’s met de laagste werkzaamheidscijfers van heel de EU.”

Het Kamerlid benadrukt dat het minuscule verschil tussen al dan niet werken in werkelijkheid zelfs nog kleiner kan zijn: “Eurostat houdt er immers geen rekening mee dat wie uit werken gaat, ook nog bijkomende kosten heeft, zoals kinderopvang, mobiliteit en kledij.”

Voor het Vlaams Belang moet werken weer lonen. “Binnen een Belgische context is het evenwel totaal onmogelijk om meer netto uit bruto te halen, dat wordt door iedere federale regering ten overvloede bewezen”, merkt Verreyt tot slot op. “We moeten zo snel mogelijk af van failliete Belgische staatsstructuur, zodat we de lasten op arbeid sterk kunnen verlagen, en meer netto uit bruto kunnen halen.”