Quota (tand)artsen: “Franstalige wil is wet”
De quota en ingangsexamens voor artsen en tandartsen veroorzaken naar jaarlijkse gewoonte communautair tumult. “Ook dit jaar blijkt dit opnieuw niet anders te zijn”, zegt fractievoorzitter in de Kamer Barbara Pas (Vlaams Belang). “Maar paars-groen bakt het nog bruiner. Die plooiden al voor de Franstalige eisen, nog voordat een parlementaire discussie mogelijk was.”
“Op 4 juni maakte de federale regering bekend dat ze alle overtallen (tand)artsen die dit jaar afstuderen zullen toelaten te starten, wat dus verder de historische scheeftrekking vergroot”, aldus Pas. “Zo is er in Vlaanderen een overschot van minstens 1040 RIZIV-nummers opgebouwd, terwijl in Franstalig België al jaren RIZIV nummers worden opgebruikt die er eigenlijk niet zijn.” De visies over de contingentering van de Vlamingen staan haaks op deze van de Franstaligen. Terwijl Vlaanderen al jaren het aantal startende geneeskunde studenten beperkt met strenge ingangsexamens, startten in Franstalig België elk jaar honderden studenten teveel.
“De Franstalige provocatie is nefast voor honderden Vlaamse kandidaat-studenten geneeskunde”
Ook de ongecontroleerde instroom van buitenlandse studenten en artsen die niet aan het contingent moeten voldoen, zorgt voor een onrechtvaardige uitgangspositie voor de Vlaamse kandidaat-artsen. De Vlaamse studenten en assistenten geneeskunde zijn teleurgesteld en reageren dat een jaarlijks generaal pardon nu echt niet meer kan. “Ik herinner me nog goed hoe de regering Michel in de vorige legislatuur stelde het probleem eindelijk opgelost te hebben”, aldus nog Pas. “We merken het.” “In het regeerakkoord staat dat een responsabiliseringsmechanisme zal worden uitgewerkt opdat de federale quota gerespecteerd zouden worden”, merkt Pas op. “Hiervan blijkt er nog geen sprake te zijn terwijl de regering dus opnieuw haar eigen quota niet respecteert.”
“De regeling rond de artsencontingentering is nodeloos ingewikkeld door de onvoltooide staatshervorming en versnippering van de gezondheidszorg”, besluit Pas. Het Vlaams Belang wijst op het bestaan van een federale Planningscommissie medisch aanbod, een planningscommissie op niveau van de Gemeenschappen, en op het feit dat er in het regeerakkoord ook nog sprake is van een interfederaal planningsorgaan. “De enige oplossing voor dit aanslepende probleem is de volledige splitsing van de gezondheidszorg, zodat Vlaanderen en Wallonië elk apart het beleid kunnen voeren dat ze nodig achten, en zelf verantwoordelijk zijn voor de gevolgen van het gekozen pad.”
