Aparte plaatsen voor vrouwen in de bus, minder cafés en als kers op de taart: de creatie van een islamitische staat. Het zijn maar enkele van de voorstellen die de partij Islam afgelopen maand in de kijker zette. De partij – die in 28 gemeenten zal deelnemen en nu reeds verkozenen heeft in verschillende Brusselse gemeenten – werd door journalistiek Vlaanderen onmiddellijk weggezet als een stel marginale clowns. ‘Niet overroepen’ luidde het in columnistenland.
Dat net die makke houding enkele jaren terug de kiemen zaaide voor de groei van Sharia4Belgium, dat op zijn beurt verantwoordelijk tekende voor de uittocht van dozijnen ‘Syriëstrijders’, blijkt zelfs na 22 maart niet te dagen. “Veel mensen danken hun goed geweten aan hun slecht geheugen”, wist de Nederlandse schrijver Godfried Bomans al in de zestigerjaren. In de politiek geldt die wijsheid des te meer.
Het een of het ander
Maar ook politiek waren de reacties op z’n minst opmerkelijk te noemen. Niet gespeend van enige gêne werden de voorstellen van de islamitische partij overdonderd met banvloeken uit de Wetstraat. ‘Een rode lijn is overschreden’, klonk het in koor. Meer dan terecht overigens. Maar degenen die gisteren ijverig wind zaaiden, door honderdduizenden islamieten het land binnen te laten, Belgische papieren te geven en daarbovenop een royale werkloosheidsuitkering, moeten niet verwonderd zijn dat er vandaag storm wordt geoogst.
Dat is meteen de beweegreden achter ons migratiestandpunt. Wat men ook moge beweren: het heeft niets te maken met racisme, xenofobie of andere haatvormen, maar alles met het behoud van wat goed is: gelijkheid tussen man en vrouw, vrije meningsuiting, de rechtsstaat en democratie. Maar je kan niet én voor open grenzen zijn én voor het behoud van onze Westerse waarden. Het is het een of het ander.
Tom Van Grieken
