Gisteren stelde Bilal Benyaich, onderzoeker aan het departement politieke wetenschappen van de VUB, zijn boek ‘Islam en radicalisme bij Marokkanen in Brussel’ voor. Daarin schetst hij een weinig rooskleurig beeld van de toekomst. Net zoals elders ter wereld, is de radicale islam ook in Brussel in opmars.
Salafisme wordt de norm
Brussel is met 150.000 inwoners van Marokkaanse origine de belangrijkste Marokkaanse stad buiten Marokko en groeit stilaan uit tot de hoofdstad van de islam in Europa. In de loop der jaren zijn bepaalde wijken volledig geïslamiseerd geraakt: “Mannen met lange baarden, zwaar gesluierde vrouwen, patriarchale codes, overal halal, namen van slagers of cafeetjes die subtiel verwijzen naar de islam.” In sommige delen van de stad zijn “elke dag tientallen militante salafisten aan het werk. Die vallen mannen, vrouwen en kinderen lastig en verkondigen de leer op elke hoek van de straat. Veel gematigde moslims verharden en stappen mee in dat verhaal. Anderen trekken zich terug of verhuizen.” Zo wordt het salafisme volgens de auteur steeds meer de norm en ligt er voor jongeren een springplank naar jihadisme.
Onderschat
Benyaich schat het aantal militante salafisten in Brussel op enkele honderden, wat een veelvoud is van het cijfer waarvan de Staatsveiligheid uitgaat. Volgens de auteur wordt het aantal potentieel gevaarlijke moslimfundamentalisten in dit land niet alleen onderschat, maar doen de autoriteiten ook te weinig tegen de gevaarlijke ontwikkelingen in de hoofdstad. “De Marokkaanse overheid heeft al veel meer gedaan tegen de radicalisering van de Brusselse Marokkanen dan de Belgische overheid”, stelt Benyaisch. De overheid zou er nochtans goed aan doen de dreiging eindelijk ernstig te nemen, want “de kans op aanslagen is nooit groter geweest.”
Men hoeft het niet eens te zijn met alles wat Bilal Benyaisch verder ook schrijft of zegt, maar men kan er niet omheen dat hij de gevaarlijke evolutie in Brussel heeft beschreven zoals ze is. En dat is in ieder geval iets wat niet kan worden gezegd van de Belgische politieke klasse die jarenlang de problemen heeft ontkend, verbloemd en geminimaliseerd.